Twaalf jaar geleden kreeg Eline van den Heuvel (39) uit Maarssen-Dorp een herseninfarct. Haar leven lag in puin. Dankzij de vechtsport UKF Kenpo vocht ze haar weg terug. Nu heeft ze een schoonmaakbedrijf opgestart en zoekt ze werknemers. Het liefst met een beperking.
Jan Dankbaar
Het geheugen van Eline van den Heuvel werkt weer goed, hoewel een deel van haar hersenen is afgestorven. ,,In het ziekenhuis was dat toen wel anders. Ik herkende Fincent, mijn man, niet meer'', vertelt zij terugkijkend op een donkere bladzijde in haar leven. Het was een dag voor sinterklaas en tien dagen na de geboorte van de jongste dochter. Ze werd wakker door haar oudste dochter, toen twintig maanden oud, en wilde uit bed. "Ik voelde dat iets niet in orde was. Maar ik wist niet wat. Op een gegeven moment zei mijn lichaam keihard stop. Ik kon nog net mijn dochter op de grond zetten. Ik keek in de spiegel en zag dat de linkerhelft van mijn gezicht niet meer mee wilde werken.''
De toen 27-jarige moeder zocht naar haar mobiele telefoon om het alarmnummer 112 te bellen. Die was onvindbaar, maar gelukkig had ze nog de vaste telefoon. ,,Ik had enorm last van spasmen en had moeite om het nummer te bellen. Toch kreeg ik ze aan de telefoon. Ik wilde ook Fincent bellen, maar wist zijn nummer niet meer. Op de een of andere manier heb ik op de computer het bedrijf gevonden waar hij werkt en toen het nummer weten te draaien." Haar man kwam gelijk aan met de ambulance. ,,Op dat moment kon ik alles laten gaan.''
Uitvalverschijnselen
Eenmaal in het ziekenhuis kreeg ze meer uitvalverschijnselen. ,,Mijn linkerarm en -been hielden ermee op. Ik werd met spoed onder de scan gelegd.'' Het bloedpropje in de hersenen bleek hardnekkig en loste niet op. Drie maanden lang zat het er. Na twee weken ziekenhuis verhuisde Van den Heuvel naar revalidatiecentrum De Hoogstraat. "Mijn hersenen waren aan het stormen. Ik was heel snel moe. Ik kon heel slecht gesprekken aanhoren en voeren. Maar ik had wel zoiets van: wij gaan dit doen.''
Na vier maanden in De Hoogstraat mocht ze naar huis. "Ik dacht: nu gaan we weer door met ons oude leventje, maar niets bleek minder waar. Ik ben nog een jaar in dagbehandeling geweest. Daarna ging het enkele jaren op en af. Het was hard werken om het gezin weer op een lijn te krijgen. We waren losse stukjes geworden en moesten weer een band krijgen. Constant had ik de angst weer een infarct te krijgen. Ik hoefde maar iets te voelen of ik dacht: oh jee." Die band werd gelukkig hervonden. "We voelen elkaar nu veel beter aan."
Vervolgens stelde Van den Heuvel zich de vraag: wat wil ik en wat kan ik? "Ooit wilde ik verpleegkundige worden. Met mensen werken. Het is er nooit van gekomen. Ik ben erg begaan met mensen, dus hoe mooi zou het zijn?"
Iets doen waarin haar eigen ervaringen kunnen worden gebruikt, dat was het antwoord op haar eigen vraag. Van den Heuvel wilde mensen die hetzelfde is overkomen een veilige werkplek bieden en ze begeleiden bij hun werkzaamheden. ,,Deze mensen hebben al te lang achter de geraniums gezeten en zijn genoeg geconfronteerd met wat ze níet meer kunnen."
Het was haar man Fincent die haar een zetje gaf om ook daadwerkelijk aan de slag te gaan. Hij doet aan UKF Kenpo, een vorm van vechtsport die je uitdaagt grenzen te verleggen en je leert incasseren. ,,Hij nodigde me uit om een keer mee te doen. Ik ben meegegaan. Ik loop door mijn herseninfarct wat wankel en lig zo om. Maar ik bleek toch steviger op mijn benen te staan dan ik aanvankelijk dacht. Ik ben daar letterlijk het gevecht met mezelf aangegaan en was verbaasd over wat ik allemaal nog kon.''
Van den Heuvel heeft zich als zzp'er gevestigd in Maarssen-Dorp met haar bedrijf VDHD Startservice. Inmiddels heeft ze meerdere opdrachtgevers. Het is geen schoonmaakbedrijf, benadrukt ze. ,,Het is veel meer. Ik ontzorg. Ik maak niet alleen schoon, maar verzorg ook de planten, veeg het schoolplein aan en maak het koffieapparaat schoon.''
De onderneemster wil met haar bedrijfje laten zien dat mensen met niet-aangeboren hersenletsel niet thuis hoeven te zitten. "Er zijn zoveel mensen die hetzelfde als ik hebben meegemaakt en die weer aan de slag willen. Ik heb zelf de weg terug naar werk gevonden. Nu wil ik anderen weer aan werk helpen. Voorlopig twee of drie mensen.'' Het infarct heeft Van den Heuvel kwetsbaarder gemaakt, maar niet minder strijdbaar. ,,Gek genoeg heeft het infarct me gelukkiger gemaakt dan ooit. Door mijn infarct kwam ik erachter dat het zomaar allemaal anders kan zijn. Kleine dingen waar ik voorheen niet zo snel oog voor had, zie ik nu heel goed. Een vogel in de boom, de paardrijlessen van de kinderen, ze maken me blij. Ik leef langzamer, maar wel intenser. Soms moet ik een stapje terug doen, dan gaat het te hard. En nee, ik hoef het niet nog een keer mee te maken.'
Bron: Algemeen Dagblad Regio Utrecht Zaterdag 7 December 2019
https://krant.ad.nl/titles/algemeendagblad/7910/publications/15831/articles/1048039/37/1